i po

No i po wyborach.

Dość się ich obawiałam.

Być przewodniczącą komisji wyborczej to nic strasznego.

Już po raz n-ty zresztą.

Ekipa o ile na początku mnie przerażała.

Nie spalam pare nocy.

To okazała się bardzo w porządku.

Pierwszy raz miałam męża zaufania.

W dodatku nie byle jakiego.

Bo "znaną" piosenkarkę.

Ale chyba już mam taką pewność w tym co robię,

Że nawet mnie to nie przeraziło.

Jedyny minus to komputeryzacja.

Ale o tym trąbią wszem i wobec.

A no i na koniec wisienka na torcie.

Okazało się, że w komisji obok jest dziewczyna, która właśnie wróciła z Tajlandi.

Wymieniłyśmy się mailami.

Mam nadzieję, że uda mi się dowiedzieć i dopytać o jakieś szczeóły.

Nigdy nie wiadomo w sumie, gdzie się kogoś spotka.

Ale czad ;-)