dieta

Brat namawiał mnie na dietę już jakiś czas.

A trzeba przyznać, że przyda mi się.

Kilogramów do zgubienia dużo.

Po 3 miesiącach myślenia nad tym.

Gdzie pierwsze słowa brzmiały  - "nie ma mowy, nie nadaję się na diety"

Ostatecznie poszłam do pani dietetyk.

Pomierzyła, zważyła, wypytała co lubię czego nie.

Przygotowała mi menu.

Rozpiskę dostałam  na każdy dzień.

Ustaliłyśmy 5 posiłków.

Mija miesiąc i powiem szczerze, że nie ważę się, nie mierzę,

Ale na moje oko jest mnie tyci mniej.

A najważniejsze, że nie chodzę głodna.

Nie podjadam.

Nie jem słodyczy - zupełnie ich mi nie brakuje.

Za to mam bardziej wymyślne dania.

Więcej składników, więcej przypraw.

Ogólnie więcej urozmaicenia.

Jedynym minusem to regularne zakupy (z tym u mnie problem)

 plus czas rano spędzony w kuchni.

Rodzicielce na szczęście obiady smakują.

Co oczywiście cieszy ;-)

p.s. trzymajcie kciuki za moją determinację i systematyczność